**မွ်ေ၀သူမ်ားေပ်ာ္ပါေစ**

တကယ္႔ ဆရာေကာင္းသမားဆိုတာ ေက်ာင္းသားဘယ္နွေယာက္ကို ပိုင္ဆိုင္တာလဲမဟုတ္ဘူး၊
တကယ္႔ဆရာေကာင္းသမားဆိုတာ ေက်ာင္းသားမ်ားကို ဆရာေကာင္းသမားမ်ားၿဖစ္ဖို႔ၿပဳစုပ်ိဳးေထာင္ေပးသူ၊
လူအမ်ားကို ေခါင္းေဆာင္ၿဖစ္ဖို႔ ၿပဳစုပ်ိဳးေထာင္ေပးသူၿဖစ္တယ္။
လူ႔ဘ၀တစ္သက္က လူဘယ္နွေယာက္ကို ေက်ာ္လြန္ခဲ႔သလဲမဟုတ္၊သင္ လူဘယ္နွေယာက္ကို ကိုယ္႕ကို ေက်ာ္လြန္နိုင္ဖို႔ ကူညီလမ္းညြန္ခဲ႔သလဲဆိုတာၿဖစ္တယ္။
ေအာင္ၿမင္ေရး လမ္းသစ္က လူဘယ္နွေယာက္ကို ေက်ာ္လြန္
ခဲ႔သလဲမဟုတ္ဘူး၊ "မွ်ေ၀ၿခင္း"ပဲၿဖစ္တယ္။
မွ်ေ၀ၿခင္းက ေအာင္ၿမင္ၿခင္းပဲၿဖစ္တယ္။
"ရွန္ဟိုင္းကေန လန္ဒန္ကို ဘယ္လို သြားရင္ ပိုေပ်ာ္ဖို႔ေကာင္းမလဲ" လို႕ ရွန္ဟိုင္းၿမိဳ႔က လွ်ပ္စစ္ပစၥည္း ကုမၼဏီတစ္ခု ဆုေပးခ်ီးၿမွင္႔တဲ႔ ေမးခြန္ူးတစ္ခုထုတ္ခဲ႔တယ္။
ပထမဆု က လက္မ၄၀ ေရာင္စံု တီဗြီတစ္လံုးၿဖစ္တယ္။
ဒီေမးခြန္းကို ၀င္ေၿဖတဲ႔သူေတြ ထူးထူးၿခားၿခား မ်ားခဲ႔တယ္။
ကုမၼဏီကို အနယ္နယ္အရပ္ရပ္က ေၿဖဆိုစာေတြ ပလူပ်ံလာတယ္။
၀င္ေၿဖဆိုသူေတြထဲမွာ တကၠသိုလ္ဆရာေတြပါသလို၊တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသား၊၀န္ထမ္း၊အိမ္ရွင္မေတြပါ ပါခဲ႔တယ္။
လက္ခံရရွိတဲ႔အေၿဖေတြမွာ ပံုစံအမ်ိဳးမ်ိဳး ဆန္းသစ္ေတြးေတာမွဳေတြ ပါခဲ႔တယ္။
ေနာက္ဆံုးေရြးခ်ယ္ခံရတဲ႔ အေၿဖက အမ်ားေမွ်ာ္လင္႔မထားတဲ႔ ကေလးငယ္တစ္ေယာက္ရဲ႔အေၿဖ ၿဖစ္ေနတယ္။
ကေလးငယ္က အေၿဖကို ရိုးရိုးေလးပဲေၿဖထားတယ္
"သူငယ္ခ်င္းေကာင္းနဲ႔ အတူသြားရင္ ပိုေပ်ာ္ဖို႔ေကာင္းပါတယ္တဲ႔"
တကယ္ပါပဲ ဒိုင္ေတြရဲ႔ အကဲၿဖတ္အေၿဖက အားလံုးတညီတည္း ၿဖစ္ေနတယ္။
"မွ်ေ၀ၿပီး ရလာတဲ႔ ေပ်ာ္ရွြင္ၿခင္းက ကိုယ္တစ္ေယာက္တည္း ဆုတ္ကိုင္ထားတဲ႔ေပ်ာ္၇ွြင္ၿခင္းထက္ပို"ပါသတဲ႔။
ဆြီဒင္နိုင္ငံမွာ နိုဘယ္လ္လို႔ေခၚတဲ႔ လူတစ္ေယာက္ရွိခဲ႔တယ္။
ေက်ာင္းေနတုန္းက နိုဘယ္လ္ရဲ႔အဆင္႔ဟာ အၿမဲတန္း ဒုတိယ မွာပဲရွိခဲ႔တယ္။
ပထမ အဆင္႔ကို ေပၚခ်္ လို႔ ေခၚတဲ႔ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္က အၿမဲဆြတ္ခူးခဲ႔တယ္။
တေန႔မွာ ေပၚခ်္ ေနမေကာင္းၿဖစ္ၿပီး ခြင္႔ရက္ရွည္ယူခဲ႔ရတယ္။
ဒါကို ေက်ာင္းသားတစ္ခ်ိဳ႔က နိုဘယ္လ္ အတြက္၀မ္းသာၿပီး" ေပၚခ်္ဖ်ားေတာ႔ ပထမအဆင္႔က နင္႔႔ အတြက္ေပါ႔"လို႔ေၿပာခဲ႔ၾကတယ္။
ဒါကို နိုဘယ္လ္ ၀မ္းမသာတဲ႔ အၿပင္ ေက်ာင္းမွာသင္တဲ႔ သင္ခန္းစာအားလံုးကို စာအုပ္တစ္အုပ္နဲ႔ သပ္သပ္ ကူးၿပီး ေပါခ်္ထံပို႔ေပးခဲ႔တယ္။
စာေမးပြဲေၿဖေတာ႔ ထံုးစံအတိုင္း ေပၚခ်္က ပထမ ၊နိုဘယ္လ္က ဒုတိယ ရခဲ႔ၿပန္တယ္။
တၿဖည္းၿဖည္း နဲ႔ အရြယ္ေရာက္ၾကီးၿပင္းလာတဲ႔ နိုဘယ္လ္ဟာ ဓာတုေဗဒ ပညာရွင္တစ္ဦးၿဖစ္ခဲ႔တယ္။
ယမ္းကို စတင္တီထြင္ၿပီးေနာက္ သူဟာ အဆမတန္ခ်မ္းသာလာသူ ၿဖစ္ခဲ႔တယ္။
သူေသသြားၿပီးေနာက္မွာ ပိုင္ဆိုင္သမွ်အားလံုးကို လွဴဒါန္း ဖို႔ ေသတမ္းစာလည္းေရးခဲ႔တယ္။
နိုဘယ္လ္ဆု အၿဖစ္အၿဖစ္သတ္မွတ္ၿပီး နွစ္စဥ္ နွစ္တိုင္း ၇ံပံုေငြထဲက အတိုးရလာတဲ႔ေငြေတြနဲ႔ ကမၻာအနွံ႔မွာရွိတဲ႔ ရူပေဗဒ၊ ဓာတုေဗဒ၊ဇီ၀ေဗဒ၊စာေပ၊ စိးပြားေရး စသည္႔ ထူးခ်ြန္သူေတြနဲ႔႔ လူ႔ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆိုင္ရာအတြက္ ဘ၀စေတးသူေတြကို ခ်ီးၿမွင္႔ေစခဲ႔တယ္။
နိုဘယ္လ္ ရဲ႔ စိတ္သေဘာထားၾကိးၿမတ္မွုနဲ႕ ရက္ေရာမွုေတြေၾကာင္႔ လုပ္ငန္းၾကိးတစ္ခုကို ထူေထာင္နိုင္ခဲ႔တဲ႔ အၿပင္ သူ႕ကို ေနာင္လာေနာက္သားေတြ ေအာက္ေမ႔သတိရေအာင္လည္း စြမ္းေဆာင္နိုင္ခဲ႔တယ္။
ကမၻာ႕သမိုင္းမွာ လူတိုင္းက ဒုတိယအဆင္႔သာရတဲ႔ နိုဘယ္လ္ကို သိခဲ႔ၾကၿပီး ပထမအဆင္႔ကို အၿမဲဆြတ္ခူးခဲ႔တဲ႔ေပၚခ်္ကိုေတာ႕ မသိခဲ႔ၾကပါဘူး။
နိုဘယ္လ္ ေအာာင္ၿမင္ခဲ႔တာဟာ သူ႔ရဲ႔ ညာဏ္ရည္ညာဏ္စြမ္းတစ္ခုတည္းေၾကာင္႕မဟုတ္ပါဘူး။သူ႔ရဲ႔ ၾကီးၿမတ္တဲ႔စိတ္သေဘာထား ၊သင္႔ၿမတ္မွုနဲ႔ ရက္ေရာနိုင္မွုေတြေၾကာင္႔ပဲၿဖစ္တယ္။
"တာဇံကို ဘာေၾကာင္႔ေတာဘုရင္လို႔ ေခၚခဲ႔သလဲ"?
တာဇံရဲ႔ အင္အားဟာ ဆင္တစ္ေကာင္ကို မယွဥ္နိုင္ပါဘူး။
က်ားသစ္တစ္ေကာင္ေလာက္ အေၿပးမၿမန္ပါဘူး။
ေတာဘုရင္လို႔သူ႕ကို တင္စားၾကတာ လက္နက္ေၾကာင္႕၊ ခြန္အားေၾကာင္႕မဟုတ္ပါဘူး။
ဆက္ဆံေရးေၾကာင္႔ပဲၿဖစ္တယ္။
တာဇံဟာ တိစၦာန္ေပါင္းစံုနဲ႔ မိတ္ဖြဲ႔ခဲ႔သလို သူတို႕အေပၚလဲ ေမတၱာထား ဂရုစိုက္ခဲ႔တယ္။
တစ္ဦးေမတၱာ တစ္ဦးအေပၚဆိုသလို တိရစၦာန္ေလးေတြကလဲ တာဇံကို ၾကိဳက္နွစ္သက္ခဲ႔ၾကတယ္။
တာဇံအႏၱရာယ္ၾကံဳတဲ႔အခါ ဒါမွမဟုတ္ အကူအညီလိုတဲ႔အခါ ရင္ဘတ္ကိုထုၿပီး ေအာ္လိုက္တာနဲ႔ တိရစၦာန္ေတြထြက္လာၿပီး သူ႕ကို ကူညီခဲ႔ၾကတယ္။
ဒါေၾကာင္႔" ေအာင္ၿမင္တယ္ဆိုတာ လူဘယ္နွေယာက္ကို ေအာင္နိုင္ခဲ႔သလဲမဟုတ္လဲ လူဘယ္နွေယာက္ကို ကူညီခဲ႔သလဲ"ဆိုတာပဲ ၿဖစ္ပါတယ္။